„Piłat zatem zapytał lud, który się zebrał: 'Kogo mam wam ułaskawić: Jezusa Barabasza czy Jezusa zwanego Mesjaszem?'” Ten szokujący dla polskiego czytelnika cytat pochodzi z kanonicznego przekładu Nowego Testamentu na język szwedzki. Jego źródło sięga roku 1928, kiedy to Hjalmar Söderberg opublikował powieść pt. „Jezus Barabasz”, w której zawarł wyniki swoich studiów nad genezą chrześcijaństwa. Książka spotkała się z oburzeniem i potępieniem, uznano ją za bluźnierczą, za dziwactwo wybitnego pisarza. Musiało minąć ponad pół wieku, by szwedzka Komisja Biblijna przyznała Söderbergowi w jednym punkcie rację: Barabasz to nie imię, lecz przydomek. Komisja uznała, że skoro imię Jezus było w ówczesnej Palestynie popularne, mógł je nosić również uwolniony złoczyńca. Söderberg w swej powieści sformułował jednak i uzasadnił znacznie bardziej poważną hipotezę niż tylko tę, że Barabasz miał na imię Jezus...